Chodzimy sobie po górach i dolinach i co chwila trafiamy na przeróżne fascynujące miejsca: skałę o zastanawiającym kształcie, tajemniczy las, szczyt o frapującej nazwie. Te ciekawe znaleziska to właśnie jeden z największych uroków chodzenia sobie. A ileż to razy podczas wędrówki zaglądając do przewodnika napotykamy intrygujące wzmianki w rodzaju: „na zboczu góry znajduje się owiana legendą grupa skalna” czy „z zamkiem wiążą się liczne podania i opowieści”. Często dalej ani słówka o treści tychże legend i podań, od czego jednak wyobraźnia?

Na każdej trasie można znaleźć coś, co stanie się zarzewiem opowieści. Uwieczniamy też rozmaite elementy charakterystyczne dla danej okolicy i specyficzne dla wyprawy. Pod koniec wyprawy legenda jest już gotowa i spisana w dzienniku podróży. Jest jeszcze wprawdzie bardzo młoda (i znana tylko nielicznym), ale w końcu każda legenda musiała się kiedyś narodzić. Z czasem i nasze historie nabiorą wieku, choć może nie powagi.

Jako pierwsza powstała Legenda o złotych podkowach: gdy po dotarciu na szczyt Kowadła podziwiałyśmy rozciągającą się stamtąd panoramę w słońcu późnego popołudnia, nabrałyśmy wielkiej ochoty, by stworzyć jakąś historię o Górach Złotych i złotym blasku… i tak to się potoczyło. Trzeba przyznać, że przy snuciu skomplikowanych wątków naszych opowieści dziwnej treści mamy dużo frajdy. Mam nadzieję, że ich czytelnicy też będą się dobrze bawić.